Hallo lieve lezers.
Dit is een echte story time. Ben nu allang geen zestien meer, ben zelfs afgelopen acht november dertig jaar geworden. Hele tienerjaren zijn echt achter mijn rug. Volwassen leven wordt nu echt verwacht.
We gaan vandaag terug in de tijd waar ik vijftien jaar oud ben en nog op voorgezet onderwijs (VMBO, praktijk onderwijs). Ik had op mijn vijftiende voor het eerst een echt vriendje. Laat ik hem voor deze keer R. noemen. Ik wist toen nog niet dat hij een verkeerd vriendje was. Helemaal niet om mij gaf.
Al gauw werd ik zestien jaar en kreeg van hem wel zestien rozen op gestuurd, al kwam hij zelden bij mij thuis maar dat deerde mij helemaal niet. Ik hield van hem en hij van mij wat kon mij nou gebeuren. Na oud en nieuw voor het eerst ontgroend door hem.
Zoals elk normale puber wil je op ten duur verder gaan met je verkering/relatie. Dat gebeurde dan ook. Ik vertrouwde hem helemaal. Dacht ook dat de verkering lang zou duren. Mocht helaas maar anderhalf jaar duren. In anderhalf jaar tijd nog wel veel mee gemaakt met R. Eenmaal ontmaagd werden wij veel closer en deden we het ook steeds vaker. Hij dacht zelfs op ten duur dat ik ook altijd er zin aan had. Dat bleek niet het geval. Na dat ik paar keer had gezegd dat ik het niet wilde en totaal er geen zin aan had. Dat ik alleen met hem wilde knuffelen.
Heeft hij zijn zin door gedrukt en het gewoon gedaan. Ik ging kapot van binnen en verstijfde helemaal. Dit had ik nooit van hem verwacht dat hij zijn lust op mij botvierde. Nadat het gebeurt was ging er nog paar weken voorbij. Werd maar niet ongesteld, wat ik wel moest worden. Ik zat in die tijd natuurlijk wel aan de pil om wel duidelijk te maken.
Na schooltijd ging ik naar de winkel om een zwangerschaptesten te halen. Want ik wilde het toch wel weten en andere kant ook niet. Wat als ik zwanger was? Wilde ik het houden? Ja dat wilde ik zeker weten dat wist ik vanaf het begin eigenlijk wel. Ik ging naar de Hema om daar naar de wc te gaan en daar de testen te doen.
het moment kwam……
Ik was zwanger help… zestien jaar en zwanger van een vriendje die mij had verkracht. Heb zitten huilen en hoorde toen weer gebonk op de deuren. Omdat er meer mensen naar de wc moesten. Ik stopte de testen in mijn jas en deed de deur open. Eenmaal buiten de winkel gehuild en naar busstation gelopen. Met mijn verdriet en schaamte de testen in de prullenbak gegooid op het busstation. Eenmaal thuis was ik weer tot rust gekomen en heb het geheim weten te houden. Zelfs tot lange tijd na miskraam (dat wordt nog besproken)
Moest al snel weer naar school en heb toen mijn vriendinnen ingelicht dat ik zwanger was en niet wist wat ik moest. Vond wel dat R het moest weten. Kreeg niet de reactie die ik had verwacht. Hij wilde dat ik het ging halen, zo niet dan zou hij naar een tehuis gezet worden(nog geen enkele idee of hij de waarheid sprak daarvoor) maar ik wilde mijn kind welkom heette ondanks de situatie waaruit het was ontstaan.
Dat ging ruim een maand of twee goed, tot R en ik in de pauze aan het stoeien waren. Beschermde vanaf het moment dat ik zwanger was mijn buik al. Geen idee waarom.. Op een sluwe wijze is hij begonnen met stoeien en toen hij zijn kans greep sloeg hij in mijn buik. Heb nog nooit eerder zoveel pijn gevoeld als toen. (had zelfs ook al een klein buikje te zien op foto’s). Dat in de pauze van school.
Snel naar de wc toe want het voelde niet goed. Dat was ook zo. Vertel niet hoe het eruit zag maar het was geen pretje, twee weken lang om een uur moeten verschonen. Nog nooit zo ongelukkig gevoeld als toen. Nooit dat kindje mogen ontmoeten.
R.I.P engeltje, mama houdt van je nog altijd.Je had nu twaalf jaar geweest.
Hebben jullie ook zoiets meegemaakt? Jong zwanger of miskraam?
