10/09/2021
Hallo lieve lezers
Wereld Suïcide Preventie Dag is een belangrijke dag, speciaal voor deze dag ga ik mijn eigen depressie verhaal met jullie delen.
Mocht je na het lezen van deze artikel last hebben van beelden of nare gedachten dan kan je bij 113 terecht.
Het is een tijd geleden dat ik een diepgaande storytime heb gedeeld. Dit is een hele kwetsbare verhaal. Als jullie Storytime: 16 en zwanger. Gelezen hebt weet je de aanleiding tot de depressie.
Ik was zeventien jaar toen ik depressief werd. Ik vond het een hele bizarre en moeilijke tijd. Vooral omdat er de mensen om mij heen ‘het’ niet zagen dat ik mezelf in de knoei zat. Vergeef deze mensen het dan ook. Er was toen veel minder bekend met de ziekte Depressie en andere onderbelichte ziektes. Tegenwoordig wordt er goed over geïnformeerd. Ben daar zeer blij mee.
De ene dag was het beter om op te staan en andere dagen sliep ik nachten niet en deed ik de dag gewoon het ding wat er moest gebeuren. Rond mijn twintigste jaar ging ik naar een begeleid wonen om zo aan mijn depressie en trauma te gaan verwerken. Eerste jaren werd er niet veel aan gedaan. Ze wachten tot ik echt heel erg diep weer zat voor er echt actie werd ondernomen. Ik sliep niet meer en ging niet meer naar mijn werk. Dat zorgde er voor dat ik niet meer wilde ‘leven’ maar eigenlijk wilde ik gewoon hulp krijgen om alles te verwerken.
Omdat ik altijd ben blijven schrijven ( gedichten) toen destijds heeft mij toen al veel verwerkt. Dat heeft mij gelukkig altijd gewerkt. Ik vond het erg om zo somber te zijn en mezelf de verdriet niet te gunnen van mijn miskraam op mijn zestiende. Daarna dat niemand mij zag staan met mijn gevoelens. Het heeft na mijn zestiende blijven sudderen tot de depressie. Ik wilde niet meer verder en wist niet wat ik moest gaan doen. Mijn wereld werd steeds kleiner helemaal toen de depressie op zijn volste was rond mijn 20e. Ik was bezig met mijn autorijbewijs( heb hem nog steeds niet). in 2009 tot 2010 ben ik in therapie gegaan om grenzen aan te leren geven ( Ze dachten dat ik dat niet deed) dat deed ik gelukkig altijd wel. Drama therapie gehad om via een rollenspel de trauma zo te kunnen aanpakken. Toen ik met de drama therapie bezig was, was ik eigenlijk al bijna klaar. Het had voor mij geen meerwaarde meer. Had meer aan gesprekken met een persoon. Daar kwam ik dan ook later echt los en heb alle verdriet eindelijk laten zien en voelen. Dat voelde toen zo ontzettend goed. Ben toen in 2009 a 2010 weet niet eens meer precies begonnen met mijn manuscript, Gepest & Gekwetst. Ben nog steeds mee bezig en gooi het hele boek om. Was toen vooral de eerste diepere verhaal opgeschreven en heb toen veel gehuild over de verkrachting en de miskraam. Heb het huilend opgeschreven.
Ondertussen hoop ik binnenkort aan Gepest & Gekwetst manuscript helemaal opnieuw zou kunnen beginnen. Het verhaal moet echt eens afgeschreven worden zodat het uitgegeven kan gaan worden. Door mijn gedichten en schrijven van mijn verhalen ben ik er gelukkig zelf aardig op weg geweest om uit mijn depressie te komen. Ik zou er nooit meer terug naar willen. De zelfmoord gedachten zijn zo vermoeid en er tegen vechten al helemaal. De zwarte monster kruipt heel snel in iemands hoofd. Oordeel dan ook nooit wanneer iemand zich een keer niet goed voelt en niet vrolijk is. Wees er voor diegene. Luister echt naar de persoon wat hij of zij verteld. Dat doet al heel erg veel. In het verhaal van Gepest & Gekwetst komt ook depressie voor. Dat is het enige wat ik tot nu los erover ga laten.
Je mag echt verdrietig voelen en huilen, je bent er niet anders om en al helemaal niet zwak. Want dat vond ik altijd dat ik dan zwak was en geen sterke meid dat de hele wereld aan kan. Als jullie deze story time lezen heb ik hem geschreven in maart 2021. heeft zelfs veel te lang in concepten gestaan omdat ik de juiste dag en moment vond. De dag heb ik gevonden op een speciale dag. Speciaal voor zelfmoord gedachten.
Ik kan nog zoveel meer over vertellen. Mocht je vragen voor mij hebben mag je contact opnemen op mijn contact pagina.
