- Nederlands
- Paperback
- 9789022564165
- Druk: 1
- augustus 2013
- 320 pagina’s
Achterklep:
In 1942 geeft het Nederlandse leger in Nederlands-Indië zich over aan het Japanse leger. Alle Nederlanders worden opgesloten in kampen, en Paulines vader wordt tewerkgesteld bij de beruchte Birma Spoorlijn. Pauline wordt van kamp naar kamp geschoven, elk kamp weer een graad erger dan het vorige. Het vergeten kamp is haar persoonlijke verhaal over de marteling, verhongering en wreedheden door de Japanse bezetter. Deze afschuwelijke jaren en het verlies van familie en vrienden veranderen Pauline van een vrolijk, extravert meisje in een teruggetrokken, stille vrouw, voor het leven getekend. Pauline Kok geeft in Het vergeten kamp een stem aan de talloze mensen die onnoembaar leed hebben geleden in de Jappenkampen.
Mijn mening:
Een indrukwekkend verhaal over de vele kampen onder het Japanse regisme. Het verhaal begint wanneer het nog geen oorlog is.
Pauline beschrijft het heel goed en je voelt met haar mee. Steeds meer dreigende Japanners en gewelddadiger te werk gaan. Blijft pauline vaak hoopvol en houdt moed. Ook haar band met haar moeder is helaas niet al te best.
Ze draaien om elkaar heen en haar moeder blaft heel wat af op Pauline. Dat is best treurig want ze vergeet haar kinderen in haar eigen treurig bestaan in het kamp. Dat vond ik echt sneu. Misschien was het overlevingsdrang.
Menselijkheid heeft haar moeder niet meer. Pauline blijft wel steeds afvragen waar haar vader is. Elke kamp wordt erger. Het is dan ook indrukwekkend verhaal. Een aanrader om te lezen rondom de Tweede Wereldoorlog maar dan het stuk van de Japanners.