Het verdronken land – Olga Ponjee.

  • Uitgever: Letterrijn
  • Nederlands
  • 1e druk
  • 9789491875700
  • oktober 2018
  • Hardcover
  • 330 pagina’s

Bedank hierbij Uitgeverij Letterijn voor het beschikbaar stellen voor dit boek.

Achterklep:

Dit is geen oefening.
Laat je jas en tas liggen, verlaat deze ruimte via de kortste weg en volg de aanwijzingen van de politie buiten. Gebruik geen liften. Ga geen onverlichte ruimtes binnen. Ze kunnen onder water staan. Schuil niet bij bomen of hoge gebouwen.
Blijf kalm. Red jezelf. Wees voorbereid op het ergste.
Ik herhaal. Dit is geen oefening.
Nederland, de nabije toekomst. Een superstorm verwoest de dijken en zet een groot deel van het land onder water. Voedsel, medicijnen en huizen worden iedere dag schaarser, terwijl de vluchtelingenstroom vanuit het westen groeit. En dan wordt Emir Berk vermoord, de vooruitstrevende Turkse premier van Nederland, en is de paniek compleet.
Loekie Laroes, dochter van een beruchte journaliste, filmt per ongeluk de aanslag op Berk en wordt daarmee het volgende doelwit. In een van de vluchtelingenkampen ontdekt haar beste vriend, Jacinto Zondervan, een gruwelijk geheim. En Felix Rutgers van Rozenburg, zoon van een populistische politicus, wordt na een van zijn extravagante feesten ontvoerd door een radicale groepering.
Terwijl de toestand snel verslechtert, ontrafelen de drie tieners een complot dat de toekomst van heel Nederland in gevaar brengt. Zijn ze samen sterk genoeg om het tij te keren?

Olga Ponjee (1983) schrijft boeken, films en games. In haar vrije tijd maakt ze historische kostuums en metselt ze muurtjes van baksteen. Ze woont in een klein dorpje samen met haar vrouw, haar man, twee zoontjes, twee katten en drieduizend boeken.

Mijn mening:

Pff wat een spannend boek, dit boek is vanaf bladzijden één al spannend en wil je doorlezen tot het einde.

Het is een hele mooie hardcover boek. Dit verhaal gaat over drie tieners. Zij gaan Nederland redden met gevaar van eigen leven. Ze hebben al genoeg drama in hun eigen.

Binnen twee dagen had ik dit boek uit. Zat echt no time op de helft en vanaf de helft zo naar het einde toe gelezen. Echt een aanrader.

Het heeft een dytopische tintje met een tintje van de televisie serie Als de dijken breken. Vond ik het soms wel op lijken. Maar het is een echte aanrader.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Mobiele versie afsluiten