- Uitgever: The House of Books
- Nederlandstalig
- 560 pagina’s
- 9789044342628
- oktober 2014
Achterklep:
Het is het jaar 1939. Nazi-Duitsland. Het land houdt de adem in. De Dood heeft het nooit drukker gehad en het zal nog drukker worden. Het leven van Liesel Meminger verandert op slag als ze bij het graf van haar broer een voorwerp vindt dat gedeeltelijk onder de sneeuw ligt bedolven. Het is Het Doodgravershandboek, dat daar per ongeluk is achtergelaten.
Zo begint een liefdesaffaire met boeken en woorden, terwijl Liesel, met behulp van haar pleegvader, leert lezen. Al spoedig steelt ze boeken uit de boekverbrandingen van de nazi’s, de bibliotheek van de vrouw van de burgemeester, waar er ook maar boeken te vinden zijn. Maar dit zijn gevaarlijke tijden. Als het pleeggezin van Liesel een jood in de kelder verbergt, gaat er een wereld voor Liesel open, maar ook dicht..
Mijn mening:
Het boek leest als een trein. Eerste hoofdstuk is vooral wennen omdat het verhaal een beetje word uitgelegd. Meer een uitleg wie Liesel Meminger eigenlijk is. Dat de dood die het verteld haar nogal indrukwekkend vind. Liesel is ook een bijzonder meisje, ondanks ze eerst helemaal niet kan lezen, zorgt haar pleegvader er wel voor dat ze dat leert. In de loop van het boek worden er steeds meer dingen los gelaten wat er allemaal gaat gebeuren omdat de dood het verteld. Ze leert een lieve jongen kennen. Al gauw word dat haar beste vriend. Het boek sleept je helemaal mee in het verhaal en in de wereld van tweede wereldoorlog. Je leeft met alle mensen mee en wat ze mee maken. Het is een aanrader om dit boek te lezen. Ik heb er leuke vier dagen aan gehad. Want heb er maar vier dagen over gedaan.