Dansen met herinneringen – Martin Gijzemijter.

• Nederlandstalig
• 236 pagina’s
• 9789085673972
• januari 2015

Achterklep:

John zou er alles voor geven om de liefde van zijn leven nog één keer te kunnen zien. Opeens wordt zijn wens op onverklaarbare wijze werkelijkheid: Mary, de vrouw van wie hij jaren geleden voor eeuwig afscheid had moeten nemen, is terug in zijn leven. Maar hoe? En vooral: waarom? Al snel komt John tot een pijnlijke ontdekking: Mary zit in de problemen. In een race tegen de klok moet hij antwoord zien te vinden op de vragen die alles met elkaar verbinden. Kan hij Mary helpen? Is het allemaal echt? En wie is toch die geheimzinnige Tucker, die alles in werking heeft gezet? Op zoek naar zichzelf en de waarheid raakt John verwikkeld in een bijzonder avontuur, waarin liefde en opoffering voor hem een nieuwe betekenis krijgen. Mét zijn Mary. Voorgoed. Of toch niet?

Dansen met herinneringen wordt ondersteund met een unieke ‘soundtrack’, zoals dat bij bioscoopfilms gebruikelijk is. Artiest Vinzzent maakt samen met zijn platenmaatschappij speciaal voor Dansen met herinneringen een nummer (geschreven door de auteur van het boek) voor Dansen met herinneringen.

Mijn mening:

Het verhaal begint heel normaal, de ziekte kanker zorgt voor veel verdriet bij kijken. Hij heeft toen geen normale afscheid van haar genomen. Omdat het zo snel ging. Eerst heeft hij zoveel last van het verdriet wat heel lang aan blijft hangen. Zelfs zo lang dat het vijf jaar duurt voor hij weer een beetje leven gaat. Nou ja er komt een man bij hem aan de deur. Die komt bij hem dineren, Hij noemt zichzelf Tucker. Eerst is John nog een stille man die in zijn verdriet verzonken is. Tucker begint alsnog een gesprek met John aan. Na dat gesprek komen er allemaal vreemde en onverklaarbare wijze bij John. Het boek is verder heel mooi als het gaat om ware liefde en om elkaar geven. Al geloof je niet in God of Jezus. Het geeft in dit boek wel erg goed weer hoe het wel kan. Daar hoef je niet gelovig voor te wezen. Eerst kon ik mij niet helemaal verplaatsen in het verhaal omdat ik erg vaag, voelde en vond. Maar eenmaal verder in het verhaal voelde ik nog meer met John mee. Herkende zijn gevoelens helemaal volkomen. De laatste gedeelte van het verhaal was zo prachtig mooi omschreven. De laatste bladzijden kreeg ik ook echt tranen in mijn ogen. Zo prachtig vond ik het. Dit boek is wel de moeite waard om te lezen, om te kunnen voelen twee prachtige personen ondanks de dood nog altijd met elkaar verbonden zijn.

©26-08-2014 Amanda Tuinstra